Sevgi ve Nefret üzerine

Her şey bir damla sevgi içindi...

"Evet yaptım, bir damla sevginin peşine düştüm , nasıl olduysa aldandım ve yıllarca aradım bu lanet şeyi... Geç farkettim uzak durmak gerektiğini , geç anladım kalplerin sevgiden arındırılması gerektiğini"
Böyle söyledi bir şair... Nasıl da kullandı bu cümleleri ,kelimelerini özenle seçen sevgi dolu bir şair...

Doğdu yaşadı ve öldü . Tek mesleği , gece , mürekkebi her zaman az olan fakat bitmeyen ilginç görünümlü kalemiyle bir saman kağıdına yazdığı sevgi dolu şiirleri satmaktı ünsüz şairin. Bir gün her zaman gece uğrayan ilham perisi gelmez oldu. Merak da ediyordu onun gibi bir çulsuza neden geldiğini , zaten geç gelmişti neden bir kaç sene uğrayıp hayatını altüst etmişti ki ...
Tam sevgiyi buldum diyordu hatta onu şiirlerime sığdırdım diyordu mesleğine aşıktı ama o lanet peri yokmu sanki kalbi mühürlenmişti. Hiçbir şey hissedemez oldu bir kaç yerde çalışmaya başladı ama birşeyler onu alıkoyuyordu hayatına devam etmesinden SEVGİYİ ARADIKÇA HAYATTAN UZAKLAŞIYORDU... Ve sonra yeter artık dedi. O anda karşısında yıllardır içinde sakladığı sevgi dolu adamı gördü , bitkindi karşısındaki yaşlı adam başına ne geldiyse sevgiden gelmişti ... Bir anda içini mutluluk kapladı o yaşlı adam yıllardır eziyet ediyordu ona ... Ve Nihayet kendini bulmuştu...

Siz mühürlenmiş kalplere nasıl sevgiyi yerleştirirsiniz... Bir gün elbet o sevgi ölecek içerideki öfke ve nefret dışarı çıkacak... Ne yaparsan yap içindekini değiştiremezsin. Ruhunu değiştiremezsin. Hayatlar boyunca ya bu bedende ya başka bedende ruh aynı ruh sevgi aynı sevgi nefret aynı nefrettir ...